Yazmak

Yazma, kişisel olduğu kadar, aynı zamanda toplumsal bir zorunluluktur . Bu zorunluluk içinde yaşadığımız toplumun bir üyesi oluşumuzdan doğar. Bu nedenle, çevremizdeki kişilerle sürekli ilişkiler kurarız; onların sorunlarıyla ilgileniriz. Düşünce alış verişi bu ilişkiden başlar. Hiçbir insan bu doğal ilişkinin dışında değildir. Bunun içindir ki, başkalarının acılarına, sevinçlerine katılırız. Düşüncede, duyguda ortaklığı da bu ilişki sağlar. Bu yönden toplumsallık da bu ortaklığın ürünüdür.

Çevremizdekilerin sorunlarıyla ilgili çalan çanlara kulaklarımızı tıkayamayız. Kendi sesimiz yankılanır bu çanlarda. Tepkimizi ya sözle, yazıyla, ya da eylemle gösteririz, bu yolla başkalarını da etkilemeyi amaçlarız. Yazmak, dünyayı tanımak ve onu dost hale getirmektir.

Dünyayı nasıl dost hale getirebiliriz? Çevremizdeki çirkinlikleri, haksızlıkları ortadan kaldırarak, onları değiştirip düzelterek… Haksızlıkların yok edilmesi, çirkinliklerin giderilmesi toplumda bir saygı dengesi yaratır. Bu nedenledir ki, yazmaya katılmış her insan, öbür insanlardan daha ağır bir sorumluluk yüklenmiştir. Böyle bir sorumluluk yüklenme, yazarı, toplumun sözcüsü haline getirir. Bu durumda yazma, toplumsal bir görev ve toplumsal bir gereksinim olarak belirir.

Kaynak: Emin Özdemir-Adnan Binyazar (Yazma Sanatı)