Umuda Yolculuk Anıtı İstanbul-Kadıköy-2021
Federal Almanya, 2'nci Dünya Savaşı'ndan sonra oluşan işgücü açığını birçok ülkeden işçi alarak kapatma çabasına giriştiğin de takvimler 1955 yılını gösteriyordu. İtalya, Yunanistan ve Portekiz'den işçi aldıktan sonra, 30 Ekim 1961'de Türkiye ile işgücü göçü anlaşması imzaladı. Bundan tam 60 yıl önce, 27 Kasım 1961'de 55 kişilik ilk işçi kafilesi Sirkeci garından yola çıkarak 3 günlük tren yolculuğunun sonunda Düsseldorf'a vardı. Almanya'nın göçmen işgücü alımını durdurduğu 1973 yılına kadarsa, yaklaşık 800 bin kişi Türkiye'den Almanya'ya göç etti. Davulla zurnayla Türkiye'den yola çıkan ilk işçi kafilesi, Almanya'da bandoyla karşılanmıştı. O yıllarda bulunduğu Alman toplumuna yabancı olan gurbetçiler, oldukça zor şartlar altında geçimlerini sağlamak zorunda kalmıştılar. Almanların yapmak istemediği işleri yapıp, onların yaşamadığı koşullarda yaşadılar. Bazen her iki ülkede de kabul görmediler. Almanya'da önce "misafir işçi", sonra "yabancı", Türkiye'de "Almancı " oldular. İlk gidenlerin niyeti para biriktirip memleketlerine dönmekti. Ama bugün iki kültür arasında beşinci kuşak yetişiyor.
Runken Fabrikasının Dikim Atölyesinden Bir Görünüm
Babamla birlikte ben de bu "misafir işçi" göçünün bir parçasıyız. Rahmetlik babam da 08 Nisan 1966 tarihinde Almanya'ya misafir işçi olarak gitti. Almanya'nın Aşağı Saksonya (Niedersachsen-Hannover) eyaletinin Verden ilçesine bağlı Achim nahiyesinde faaliyet gösteren Runken isimli bir tekstil fabrikasında 13 Nisan 1966 tarihinde terzi olarak çalışmaya başladı. Babamın da niyeti ilk iki yıl izne gelmeden para biriktirip temelli Türkiye'ye dönmekti. Ve nitekim de öyle oldu. 1968 yılının Temmuz ayında Türkiye'ye kesin dönüş yaptı. Biriktirdiği parayla memlekette bir bakkal dükkanı açtı. Esnaflığı ve ticareti asla beceremeyen ve esnaflıkta istidatı olmayan babam sermayeyi kaybetti ve akabinde iflas etti. Tekrar Almanya'ya gitmenin yollarını aradı. Eski çalıştığı Runken tekstil fabrikasına tekrar fabrikada çalışmak istediğine dair bir mektup gönderdi. Fabrika babamın bu isteğini reddetmeyerek babama bir davetiye gönderdi. Ve babam 1970 yılında tekrar Almanya'ya gitti.
Babam ve Arkadaşları Lojmanın Bahçesinde
İkamet Ettiğimiz Fabrikanın Lojman Binası
Babam ve İş Arkadaşları Fabrikada
Aynı fabrikada 08.09.1971 tarihinden itibaren ben de çalıştım. 1975 yılının Haziran ayında babamla birlikte Türkiye'ye temelli dönüş yaptık. Ben vatani görevimi yapmak üzere askere gittim. Babam da yine kaybedeceği yeni bir bakkal dükkanını daha açtı.
Kapatılan Son Bakkal Dükkanımız;Kardeşim Gürbüz
38 YORUM:
Nostaljik resimlerle birlikte sanki dramatik bir belgesel filmi izledim gibi hissettim. Çok kısaca özetlediğiniz bu göçün içinde kim bilir neler neler yaşandı. Babanıza Allah'tan rahmet diliyorum. Ruhu şad olsun. Mekanı cennet olsun.
YanıtlaSilMerhabalar Yıldız, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve değerli yorumunuza çok teşekkür ederim.
Aslında Umuda Yolculuğun hikayesi bu kadar değildi. Ben hiçbir ayrıntıya girmeden özetledim. Ayrıntılar zaten okuyucu sıkıyor. Konuyu özetleyerek okuyucuya sunmak, her zaman iyidir.
Paylaşıma yaptığınız destek ve katkıdan dolayı çok teşekkür ederim. Cenab-ı Allah, sizin de geçenlerinize rahmetiyle muamele eylesin. Çok sağolun.
Selam ve saygılarımla.
Merhaba Recep Bey, aslında yorumları okuyup yorum yazacaktım ama bu yorumu yapan arkadaşa katıldığım için buraya yazayım dedim. gerçekten belgesel gibi. her hayat zaten bir hikaye. sizin anlattıklarınız yarıda kesilmiş gibi ve dediğiniz gizi özetlemişsiniz. ama ayrıntılar herkesi sıkmaz. uzun yazı okumayı sevmeyen hiç başlamaz zaten. o yüzden her dönemi uzun uzun anlatsanız keşke. bir zamanlar oralara gidip bu yaşamı yaşayanlara ışık tutuyorsunuz. kimler gelmiş kimler geçmiş..
SilMerhabalar Pelinpembesi, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve paylaşıma katkı sağlayan değerli yorumunuza çok teşekkür ederim.
Beğendiğinize sevindim. Almanya serüveni üzerine daha paylaşımlarımız olur inşAllah. Desteğiniz için ayrıca teşekkür ederim.
Selam ve saygılarımla.
Güzel bir hatıra yazısı okudum.Yıllar ne kadar çabuk geçmiş Recep Bey. Ilk gelenler hep dönmek niyetiyle gelmişler fakat çoğu dönmeyip kalmış burada. O yıllarda çok sıkıntılar çekilmiş gerçekten. Dayım yetmişli yıllarda gelenlerden ve Almanca bilmediği için işaret diliyle ve hatta taklit yaparak alışveriş yaptığını anlatır:)
YanıtlaSilMerhabalar Gülten, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve değerli yorumunuza çok teşekkür ederim.
Zamana karşı gücümüz yetmiyor. Zamanın elinde bir oyuncağız adeta. Zamanı sadece fotoğraf karelerinde alt edebiliyoruz. Tabi ona da alt etmek denilirse. Demek dayınız da aynı benim gibi yetmişli yıllarda Almanya'ya gelmiş. İnşAllah sağ ve afiyettedir.
Paylaşıma yaptığınız katkıdan dolayı çok teşekkür ederim. Selam ve saygılarımla.
Selam benzeyen hayatlar. Babam 68 yılında Almanya'ya gitti. 1971 temelli döndü. Uncu dükkanı açtı..Beceremedi. Unları fırıncıya sattı.. Şanslı olan ağa eyim oldu. O geldi. Askerini yaptı. Tekrar döndü. 11 yıl önce döndü.. Ocukları orada. Bir yıl öncede Almanya'dan Emekli oldu. Dört yıl önce oğlum Alman kız ile evlendi. Sanatçı. Almanya'dan oturma iznini aldı. Kimliği var. Sevgiler.
YanıtlaSilMerhabalar parıldayan Çiçek, Hoş geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyaret ve değerli yorumunuz için, çok teşekkür ederim.
Umuda yolcu olanların içinde böyle benzer hayatlar çoktur. Gurbet zordur, hasretlik zordur. Hele özlem, hiç söz dinlemez. Almanya'da kaldığım dört yıl içinde sadece bir defa Mayıs ayının sonunda, hafiften esen bir rüzgar memleketimin kokusunu getirdi ya, hala hayret ederim. Bir daha aynı kokuyu asla alamadım. Ben de askerlik sonunda tekrar Almanya'ya dönmüş olsaydım, ben de 67 yaşında olmam nedeniyle emekliye ayrılmış olacaktım. Ama nasip değilmiş. Ağabeyiniz şanslıymış. Peki siz nasıl Almanya'ya gittiniz? Benim de uzaktan kız yeğenim bir Alman ile evlenmişti.
Paylaşıma yaptığınız katkı ve destekten dolayı teşekkür eder, sağlıklı ve huzurlu günler dilerim. Selam ve saygılarımla.
Ben ağbim Almanyadayken 98 yılında gittim. Oğlum Hildesheim dayken sonra Münih ve Berlin kalıcı değil gezme amacıyla. Berlin'de çocukların tiyatro oyunu vardı. Evet siz uzun süre kalmamışsınız. Şansızlık. Iyi akşamlar.
YanıtlaSilMerhabalar.
SilVerdiğiniz bilgiler için çok teşekkür ederim. Anladığım kadarıyla siz sadece gezme amaçlı Almanya'ya gidip gelmişsiniz. Herhalde sizin de Almanya'ya davetinizi ağabeyiniz yapmıştır.
Selam ve saygılarımla.
Merhaba Recep Bey;
YanıtlaSilBelgesel tadında ama buruk bira buruk hatıralar.. Fotoğraflar eşliğinde daha bir anlamlı olmuş. Çok kısa süreli olmuş Almanya'da kalmalar.. Sanırım babanız pek istemedi.
Merhabalar SzgnBsl, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve değerli yorumunuza çok teşekkür ederim.
Evet, babam pek istemediği için olmadı bu iş. Buraya daha önce teferruatlı bir yorum yazmıştım. Ancak bir düzeltme yapayım derken cevab-i yorumumu bilgisayarımın bir kilitlenme arızası yüzünden kaybettim.
Selam ve saygılarımla.
Merhaba, Almanya'ya işçi alımının 60. yıl dönümünde böyle bir yazı oldukça anlamlı olmuş. Ancak hikâye gerçekten buruk. İçimden geçenler keşke babanızın kesin dönüş yapıp Türkiye'ye gelmemesi üzerineydi, keşke siz de iki yıldan daha fazla kalsaydınız, ama kısmet. Esnaflığa çocuk yaşlarda çırak, kalfa olarak başlamayanlar dikiş tutturamıyor, genelde iflas ediyorlar. Rahmetli babanız veresiyeyi fazlaca tutmuş, geri ödemeler de gelmeyince iflas gelmiş sanırım. Namusluyla çalışmış, çalmamış çırpmamış en azından. Allah rahmet eylesin. Mekanı cennet olsun.
YanıtlaSilHikâyenizi paylaştığınız için teşekkür ederim. Selam ve saygılar.
Merhabalar ZEUGMA, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyaret ve değerli yorumunuz için, çok teşekkür ederim.
Ben iki yıldan fazla kaldım kalmasına da, burada önemli olan kalınan süreyi kesintiye uğratmadan sürekli ve en az 65 yaşıma kadar kalmam gerekiyordu ki bir işe yarasın.
Babam da sanatkardı terziydi yani, yine de esnaf sayılır ama, ben babamı çok iyi tanırım, çok iyi bir usta olmasına rağmen, zaten terziliği bile devam ettirememişti. Terzi bir adam eline sermaye geçince ne yapması gerekirdi? Herhalde bir bakkal dükkanı açmaktansa, tuhafiye, konfeksiyon vs işi yapması gerekirdi. Çünkü ana mesleği terzilik. Nasip değilmiş. Olmayınca olmuyor.
Babama yapmış olduğunuz taziye dilek ve dualarınız için çok teşekkür ederim. Evet o aslında dürüst bir esnaftı. Zaten dürüstlüğünden dolayı muvaffak olamadı. Siz bir bakkal dükkanı çalıştırıyorsunuz ve sigara da bulundurmak zorundasınız. Sizden sigara alan bir müşteriye "şu sigarayı bırak, sana her gün bir avuç leblebi vereyim" mi dersiniz? Yoksa sigaranızı satmaya mı bakarsınız?
Yazıya yorumunuzla yaptığınız Katkınızdan dolayı ben teşekkür ederim.
Selam ve saygılarımla.
Çoğumuzun ailesinde Almanya hikâyesi yaşayanlar var. Gidenlerin kimi dönmüş, kimi kalmayı tercih etmiş. Benim de halam Almanya'da bir süre kalmış. Köln'de çikolata fabrikasında çalışmış. Yıllar sonra bana o fabrikanın müze kısmını gezmek kısmet olmuştu:) Hayat sürprizlerle dolu.
YanıtlaSilBu arada... Almanya'ya göçün 60.yılı nedeniyle Taksim Sanat Galerisi'nde İBB destekli güzel bir sergi var. Yıl sonuna kadar gezilebilir. Ben henüz gitmedim ama aklımda. Yeri gelmişken ilgilisine duyurmak isterim.
İyi günler diliyorum Recep Bey.
Merhabalar Klio'nun Şarkısı, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve değerli yorumunuza çok teşekkür ederim.
Paylaşıma yaptığınız destek ve katkı için ayrıca teşekkür ederim. Ben Ankara'da ikamet ediyorum. Duyurduğunuz sergi için, imkan ve zaman yakalayabilirsem, gezmeyi çok isterdim. İnşAllah diyelim de kısmetimiz açılsın. Sergi duyurunuz için çok teşekkür ederim.
Selam ve saygılarımla.
Allahtan rahmet diliyorum babanıza, davet etmeleri çok ince bir davranış mektuptan sonra, ve tekrar bakkal dükkanı açmasını yorumlamak bana düşmez tabii, ama bence denemese daha kötü olurdu... Temalarla ilgilenmeniz de çok hoş bu arada.
YanıtlaSilMerhabalar Entlovin, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve değerli yorumunuza çok teşekkür ederim.
Taziye dileğinize, paylaşıma yaptığınız destek ve katkınıza ayrıca teşekkür ederim.
Babamın akıllıca yapacağı tek seçeneği, Almanya'yı terk etmeden, 65 yaşını ikmal edinceye kadar orada çalışmak ve emekliye ayrılmaktı. Fakat sözümüzü dinlemedi.
Temalarla çok ilgilenirim. Hala sayfama göre uygun bir tema bulamadım. Aynı zamanda temalarla ve kodlarla uğraşmayı da seviyorum.
Selam ve saygılarımla.
Tema seçmek zor iş doğrusu, bu sefer buldum dedikten ve tamamen düzenledikten hemen sonra bile başka bir tema aratabiliyor insana, hele de kodlarla aranız iyiyse
SilMerhabalar Entlovin, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyaret ve değerli yorumunuz için çok teşekkür ederim.
Evet, aynen söylediğiniz gibi. Ben bilirim ki, bu platformda ilk sayfasını açtığındaki temayı değiştirmeden kullanan blogcu arkadaşlarım var. Ben kendi sayfam için değiştirdiğim temanın sayısını hatırlamıyorum. Kodlar da o hiç profesyonel değilim. Sadece anladığım ve bildiğim yerlerle oynayabiliyorum.
Selam ve saygılarımla.
Basınız saolsun. İlgi ile okudum tüm satırları. İmkanım olsa düsünmeden gidecegim bende bir yerlere. Ne iş olsa yaparım abii gibi neresi olsa giderim modundayım gibi oldu sanki :))
YanıtlaSilMerhabalar emekliyim.com, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve değerli yorumunuza çok teşekkür ederim.
Taziye dileğiniz ve katkınız için ayrıca teşekkür ederim. Sizler sağolun.
Al benden de o kadar... Bizi memleketimizden, dinimizden, imanımızdan soğutanların helakını artırsın Yüce Mevlam.
Selam ve saygılarımla.
Ah, Almanya'da bir yakını, akrabası olmayan çok az kişiyiz galiba. Amcam da 60'lı yıllarda Almanya'ya gidenlerden ama amcam memnun kaldı ki, asla kesin dönüş yapmadı. Yazları köye (Görele)gelir, fındık toplar eşiyle, çocuklarıyla, torunlarıyla, yine gider. Rahmetli babanız da, siz de çabuk dönmüşsünüz bence iyi etmişsiniz, insanın kendi vatanı gibi var mı? Babanıza Allah rahmet eylesin.
YanıtlaSilSelamlar, saygılar.
Merhabalar Bücürükveben, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve değerli yorumunuza çok teşekkür ederim. Rahmetli babama yaptığınız dua için ayrıca teşekkür ederim. Sağolun. Vatandaşlarımızdan, yurt dışında akrabası olmayan kimse hemen hemen yok gibidir. Amcanız akıllı adammış. Aynı akranlarımdan olan akrabam da arkadaşım da Almanya'dan emekli oldular. Onların aldıkları bin Euro emekli maaşı ülkemizde 15 bin Tl. Benim emekli maaşım üç bin beş yüz Tl. Evet biz çok çabuk döndük. Ancak, bizim için hayırlısı Almanya'da kalmaktı. 65 yaşımızdan sonra yine vatanımıza temelli dönüş yapabilirdik. Ama nasip değilmiş.
Selam ve saygılarımla.
Benimde rahmetli iki amcam ilk giden gurbetçilerden. Biri Fransa'da diğeri Almanya'da uzun yıllar çalıştı,her yaz geldi, hep oraları methettiler.Bazı güzelliklerini buraya taşımaya çalıştılar .Sonra ikisi de emekli olup memlekete döndü ve hayata memleket toprağında veda ettiler.
YanıtlaSilBabanıza allahtan rahmet diliyorum. Toprağından kopamamış demek ,burada çalışmak istemiş. Herkes yabancı ülkelerde yapamayabilir. İnsanlar farklı farklı.Hayat işte. Çok güzel bir yazı olmuş.
Merhabalar *Mehtap, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve değerli yorumunuza çok teşekkür ederim.
Rahmet-i Rahman'a kavuşmuş olan amcalarınıza, Cenab-ı Allah'tan rahmetiyle muamele eylemesini niyaz ederim. Hiç olmazsa sizin amcalarınız yeterli ve makul bir süreyi yurt dışında geçirmişler ve emekliliklerini de kazandıktan sonra memlekete dönmüşler.
Evet, benim babam gurbet adamı değildi. Bu nedenle Almanya'da fazla kalamadı. Yazımı beğendiğiniz için teşekkür ederim.
Selam ve saygılarımla.
Fotoğraflar eskilerin tadını çok güzel taşıyor. Tam olarak belgesel görüntüsü sergiliyor. Yazdıklarınız çok açıktı. Tarihlerle beraber çok güzel anlatmışsınız.
YanıtlaSilMerhabalar Gamzeli Kız, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve değerli yorumunuza çok teşekkür ederim.
Umuda Yolculuk yazımı beğendiğiniz için çok teşekkür ederim.
Selam ve saygılarımla.
Sizi çok seviyorum Recep Altun. Yazınızı okuduktan sonra hemen bunu söylemek geldi içimden. "Alamancı" akrabaları olmayan neredeyse kimse yok Türkiye'de. Sizin de bu meseleyi içerden ele alışına hayran kaldım. Söylediğiniz gibi hala orada yaşayan kuzenlerim var. Esasında geniş bir mesele.
YanıtlaSilMerhabalar Mustafa Özbek, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve değerli yorumunuza çok teşekkür ederim.
İnsanların sevgisine mazhar olmak, çok büyük bir mutluluk. Teşekkür ederim. Evet Almanya konusu çok geniş bir mesele. Hala benim de çok akrabam var orada.
Selam ve saygılarımla.
bizim ailede de alamancı çok :) alamanya alamanya aradığını bulamanya :) sahiden almanya anılarını anlatsanız yaa, babamın dayısı hannover de araba fabrikasında çalışmış, teyzesi, amcası münihte imişler bir zamanlar, hepsi 30 yıldan fazla kalmış, sizin hikaye daha etkileyici ama yani dönenler de varmış demekki, dükkan kapanmaları da hüzünlüymüş. anlatın böyle anıları ne güzel dinlemek, okumak :)
YanıtlaSilMerhabalar Deeptone, Hoş Geldiniz.
YanıtlaSilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve değerli yorumunuza çok teşekkür ederim.
Paylaşıma değerli yorumunuzla yapmış olduğunuz destek ve katkı için ayrıca teşekkür ederim. Blogcuları usandırmamak adına böyle Almanya anılarına hiç girmek istemedim.
Evet, bizim gibi erken dönen işçi sayısı da çok. Önemli olan oraya gidenin amacına ulaşmış olmasıdır.
Selam ve saygılarımla.
geçen haftaki "bloglardan seçmeler" yazımda bademle buduk arkadaşımız bir blog sorunundan söz etmiş, bilginiz varsa belki ona yardım edebilirsiniz, bloguna gidip :)
YanıtlaSilMerhabalar.
YanıtlaSilHoş Geldiniz.
Geçen haftaki bloglardan seçmeler yazınıza baktım ama "BADEM" ve "BUDUK" mahlaslı blogger göremedim. Şimdi tekrar bakacağım.
Selamlar.
bademle buduk. bir daha bakınca bulursunuz, she is the man ile buffiy arkadaşlarımzın yorumlarının arasında onun yorumu :)
SilMerhabalar,
YanıtlaSilAlmanya gezilerini ne güzel özetlemişsiniz. Bir dönem bu göçler ailelere bazen mutluluk bazen mutsuzluk getirdi. Ülkeler arası uyumsuzluklar da yaşandı. Orada öğrenim gören gençler kazançlı çıktılar elbette.
Selam ve saygılarımla.
Merhabalar Makbule Abalı, Hoş Geldiniz.
SilBlog sayfama yapmış olduğunuz ziyarete ve değerli yorumunuza çok teşekkür ederim.
Sayın öğretmenim yazıyı beğendiğinize çok sevindim. Teşekkür ederim. Aynen dediğiniz gibi, bu umuda yapılan yolculuk herkese elbette gülmedi. Kimilerini mutlu ederken, kimilerini de üzdü. Ülkeler arası yaşanan uyumsuzluklar her kesimde oldu. Orada eğitim gören öğrenciler elbette kazançlıydılar. Nedenine gelince, sayın öğretmenim; orada bizimki gibi her yıl değişen bir eğitim sistemi yok ki! Orada oturmuş eğitim sistemi var. Ben en çok Finlandiya'yı bu konuda beğeniyorum. Finlandiya'da mutsuz bir öğrenci bulamazsınız. Orada öğrenciler de çocuklar da çok mutlu.
Selam ve saygılarımla.
Merhabalar,
YanıtlaSilGiden için de geride bıraktığı kişiler için de zor bir durum olmalı. Dilini bilmediği bir yerde hayata tutunmaya çalışmak kolay değildir. Benim de akrabalar vardı giden. Artık 6 ay orada 6 ay burada yaşıyorlar. Ben küçükken getirdikleri çikolataları çok beğenirdim.
Allah hepsine kolaylık versin. Fotoğrafları bizimle paylaştığınız için teşekkürler. Selam ve saygılarımla.
Yorum Gönder