Babamı Kaybettim

05.05.1922 doğumlu, 97 yaşındaki (Aziz) babamı, 01 Şubat 2019 Cuma akşamı kaybettim. Babam hep şöyle dua ederdi: "Allah'ım, beni kimselere muhtaç etme, ele ayağa düşürme, oğlum kızım dedirme ve benim canımı öyle bir günde al ki, benim yüzümden kimse perişan olmasın!" Cenab-ı Hakk, babamın dualarını kabul etti. Babam ele ayağa düşmedi, kimseye muhtaç olmadı. Kendi işini kendi görürdü, defin ve taziye günlerinde havalar da günlük, güneşlikti. Fazla bir soğuk olmadı. Cenab-ı Hakk rahmetiyle muamele eylesin, makamı cennet olsun. Nur içinde yatsın. Babam olduğu için söylemiyorum. Babamız bizleri hiç üzmedi, kendini üzdü, kendini perişan etti, ama yakınlarını asla ne üzdü, ne de perişan etti. Evlatlarını ve çevresini düşünen babamıza karşı bizler de elimizden geleni yapmaya çalıştık. Her ne kadar 97 yaşında olsa da onun ölümü ve yokluğu en çok beni etkilemiş ve üzmüştür. Çünkü, babamın yanında ve yakınında hep ben vardım. Allah korktuğuna uğratmasın, korktuğundan emin eylesin.