Bacağımda süvarili pantolonum
Ayağımda kilteli naylonum
Elimde kamçım
Önümde dönüyor zerdali topacım.

Ne plastik oyuncaklarım
Ne de tetikli tabancam
Bir tahta parçasından yonttuğum,
Belimdedir kabzalı kamam.

Yalığım yoktur benim
Kolumdur mendilim
Elma iki ısırıklıktır
Nerde şimdiki gibi dilim dilim.

Nalbur telinden, arabamın şasesi
Ayakkabı kutusundandır kasası
En kolay tekerlekler terzi makarası
Çocukluğumun bu en güzel arabası.

Çelik çomak oynadım sokaklarda
Her gün  kafam kırılırdı kavgalarda
En keyiflisi, sürmekti düveni harmanda
Ne güreşler tutardım, minder gibi samanda.

Biliyordum sanki, yoktu bunun tekrarı
Doya doya yaşadım, ben tüm bunları
Şanslı olan kim,  ben mi? 
Yoksa, şimdiki çocuklar mı?..

YazBlogcu