İstanbul sisli, İstanbul duman
Bir derde tutulmuşum ki, halim yaman
Martılarla birlikte bekledim yolunu
Uyanıp ta gelirsin diye,  kış uykusundan.

Kıvırcık saçlarına doladığım sevdamın
Bir ömre yetecek kadardı düğümü
Ne zaman aklın başına gelecek canım?
Duyduğun zaman mı öldüğümü!

Şurada yaşayacağımız kaç gündü
Bu sevdanın ateşi ne çabuk söndü?
Hani, aşkın gözü kördü?
Aramızdaki sevgi büyümeden öldü.

Daha yeni geçmişti aşıklar katarı
Kahpe felek, yine beni attı  dışarı
Erimez artık bu yaralı yüreğin karı
Kalana ibret olsun bu sevda masalı.

YazBlogcu