Sonbahar tutar benim elimden
Sırlara doğru bir yolculuk başlar
Kurtulurum elem ve kederimden
Sonbahardadır, en hüzünlü aşklar.

Gönlümün pas tutmuş tezgahında
Ne güzel bir güz dokumasıdır
Ben kendimi kaybederim,
yerlere düşen yapraklar arasında

Güneşi bir başka güzel!
Rüzgarı bir başka…
Yazdan kalan yorgun ruhum
Uzanır güz akşamlarına…

Güzün renkleri sarar dünyamı
Ardına kadar açarım gönül kapımı
Belki bir Tanrı misafiri çıkagelir de
Çalmadan girer, tozlu tokmağını.

Recep Altun Kaman-Kırşehir