Zor Günler

Merhabalar.

Günlerdir bir şeyler yazmak için çaba sarf ediyorum, ancak kalemi elime aldıktan sonra "... bir şey yazamam artık,  yazmak benden geçmiş ..." diyor ve kalemi elimden bırakıyorum. Gerçekten çok zor günler yaşıyoruz.

Benim sağlığım yerinde olabilir, benim karnım tok olabilir, barınacağım sıcak bir evim olabilir; ancak, tüm bu saydığım şeylerden yoksun olan insanları düşününce, sahip olduğum sağlığım da, tok olan karnım da, sıcak bir evim de beni mutlu etmeye yetmiyor. Ben de herkes gibi, ancak mutlu bir çevreyle mutlu olabiliyorum. 

Hani ayıplı mal satmak nasıl kabahat ise, ayıplı hizmet satmak da vermek de kabahat olmalı. Siyasi partiler iktidara neden talip olurlar, ülkeye hizmet etmek için değil mi? Ve her defasında da iktidara  hizmet için talip olduklarını söylerler. Lakin, iktidar olmuş hiç bir siyasi parti, bu hizmeti layıkıyla yerine getiremez! Sonuç olarak ortaya ayıplı bir hizmet çıkar ve kimse bunun hesabını soramaz! Soranların da boyunlarını alıverirler. 

Bizleri mutlu etmek için ellerinden geleni yaptıklarını söylemekle birlikte, kesintiye uğrayan hizmetleri için de günah keçileri hazırdır. Onların asla bir kabahati yoktur. Ve bu böyle devam eder gider... Nereden nereye geldik diye resmedilen tabloya bakınca; gördüğüm şeyler karşısında keşke daha güzel şeylerden bahsedebilseydim, inanın ben de herkes gibi çok mutlu olacaktım diyor ve sizlere sağlıklı ve huzurlu günler diliyorum.

Selam ve saygılarımla.