Andımız

Fotoğrafın Üzerine Tıklayın Okuyacağınız Boyuta Gelir.

Merhabalar.

Öğrenci andı, ya da andımız, dönemin Milli Eğitim Bakanı Reşit Galip tarafından hazırlanmış ve 1933 yılında uygulamaya konulmuştur. Daha sonra 1972 ve 1977 yılında çeşitli değişikliklere uğrayarak bugünkü halini almıştır. 2013 yılı Ekim ayında Türkiye'de okullarda andımız okunması uygulamasına son verilmiştir. Türk Eğitim Sendikası'nın uygulamanın sonlandırılmasına dair düzenlemeye ilişkin Danıştay'da açtığı davanın sonucunda Danıştay 8. Dairesi, düzenlemenin iptaline karar vermekle birlikte ülke gündeminde yer alması nedeniyle ben de bu konuda kendimce bir araştırma yaparak, bu yazıyı sizlerle paylaşmak üzere kaleme aldım.

Andımız metninde en çok ırkçılık yapıldığı iddiasıyla "Türk'üm" kavramına karşı çıkılmaktadır. Öğrenci andında geçen 'Türk' kelimesinin bir ırkın değil, Türkiye Cumhuriyeti sınırları içinde yaşayan dili, ırkı, rengi, cinsiyeti, siyasi düşüncesi, felsefi inancı, dini, mezhebi ne olursa olsun tüm vatandaşların bir araya gelerek oluşturdukları, herkesi kapsayan ve kucaklayan milletin ortak adı olduğu" konusunda hemfikiriz. Asıl aksini iddia etmek, ırkçılıkla mütenasip olur.

Benim Türk olduğum ne malum? Belki ben de Türk değilim, ama Türkiye Cumhuriyeti vatan topraklarında doğduğum ve büyüdüğüm için, kendimi Türk kabul etmekle birlikte Türk hissediyorum. Ülkemizin adı ne? Türkiye Cumhuriyeti. O halde bu topraklar üzerinde yaşayan herkes önce Türk'tür. Yani Türkiye Cumhuriyeti toprakları üzerinde yaşayan herkesin öne çıkan ortak bir kimliği vardır o da Türk'tür. Ondan sonra herkes, hangi ırka ve kavme tabi ise, ya da kendini hangi ırka ve kavme yakın olduğunu hissediyorsa, o ırka ve kavme ait olsun, buna diyecek bir şey yok!

Andımız metni önce Türk'üm diye başlıyor, neden? Türkiye Cumhuriyeti toprakları üzerinde yaşayan tüm insanlar, yukarıda bahsettiğimiz nedenlerden dolayı önce Türk'tür. Çünkü bu topraklar üzerinde yaşamakla birlikte, aynı zamanda Türkiye Cumhuriyetinin bir vatandaşı olmaları hasebiyle de bu ülkenin birer temsilcisi durumundalar. Yurt dışında herhangi bir konuyla ilgili haber olduklarında, ya da kendilerinden bahsedilirken, "Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı", ya da "Türk" kimliğiyle anılıyorlar, öyle değil mi? O halde, Türk'üm demekten neden gocunuyorlar? Tarihi şanla şerefle dolu asil ve necip bir millet olmaktan, ya da bu millete tabi olmaktan gurur duymalılar. Bu topraklar üzerinde yaşayan herkes işine geldiğinde Türk, işine gelmediğinde başka bir ırka ait olamaz! Kimse ırkını ve ait olduğu kavmini elbette inkar edemez ve inkar etmeleri de kendilerinden istenmiyor.

Andımız nasıl devam ediyor? "Doğruyum, çalışkanım" doğru olmak, dürüst olmak kötü bir şey midir? Doğruluktan ve çalışkanlıktan yana olmadığını kim iddia edebilir ki?

Küçüklerimizi korumayı ve büyüklerimizi saymayı, kim ilkesizlikle bağdaştırabilir ki?  Küçüklerimizi ne kadar koruduğumuz da ortadır. Büyüklerimizin de bizlere muhtaç olduğunu unutuyor ve onları kendi kaderleri ve kederleriyle baş başa bırakıyoruz.

Yurdunu ve milletini sevmeyen bireyden, ülkeye ne hayır gelir ki? Elbette yurdumuzu ve milletimizi seveceğiz ve bu sevgiyi çocuklarımızın o minik yüreklerine yerleştireceğiz. 

Her alanda yükselmenin ve ilerlemenin bir ülkü haline getirilerek, bu ülküyü çocuklarımıza aşılamada ne kötülük olabilir ki? Ölene kadar, yükselmek ve ilerlemek için didinip durmuyor muyuz zaten?

Açtığı yolda ve gösterdiği hedefe durmadan yürüyeceğimize ant içilen kişi Atatürk olunca işler değişiyor tabi. Peki, Ortadoğu'ya ve bu ülkelerde yaşanılanlara bakınca; Atatürk'ün açtığı yolda ve gösterdiği hedefe yürümekten başka çıkar bir yol var mı, Allah aşkına? 

Hiç bir Türk, varlığını Türk varlığına armağan ederken cimri değildir zaten. Ancak, bu cömert millete de karşılığı verilsin lütfen!

Andımızı bağlayan son cümle üzerine ne denebilir ki? Ne mutlu Türk'üm diyene! derken buradaki "Türk" ifadesinin milleti kapsayan ve kucaklayan milletin ortak adı olduğunu kabul etmeyen ve her karış toprağı şehit kanları ile sulanmış bu aziz vatanın bir bireyi olmaktan mutlu olamayanlara söyleyecek bir söz bulamıyorum.   

Sonuç olarak ben de Danıştay 8. dairesi gibi düşünüyor ve "Türk Devlet'ini ve milletini ebediyete kadar yaşatacak, çağdaş uygarlığın ortağı ve öncüsü yapacak, toplumun ve kişilerin refah ve mutluluğunu sağlayacak yeni nesillerin yetiştirilmesi olan milli eğitim sistemimizin temel amaçlarını gerçekleştirmesini içeriği itibarıyla sağlamaya yardımcı olabilecek nitelikteki 'öğrenci andı'nın kaldırılmasına ilişkin değişikliğin haklı ve hukuksal temellere dayandırılmadığı anlaşıldığından dava konusu düzenlemede hukuka uyarlık görülmemiştir." kararını alkışlıyorum. 

Selam ve saygılarımla.