HER MEKTUP BİR HİKAYEDİR
Yazmayı seviyorum ya, usandım bu pilot ve tükenmez kalemlerden. Bir şişe mürekkebim, bir de dolma kalemim var. Geçenlerde sakladığım yerden çıkarttığım dolma kalemimi soğuk suyla yıkadım, mürekkebi çektim ve başladım yazmaya... Ne kadar heyecanlandığımı ve mutlu olduğumu anlatamam. Ancak dolma kalemin ayrı mı, birleşik mi? Nasıl yazıldığını unuttuğum için; internetten araştırdım ve dolma kalemin birleşik değil, ayrı yazıldığını da tekrar öğrenmiş oldum.
Benim masamda bir de akıl defterim var; önemli gördüğüm ve unutmamam gereken tüm notlarımı bu akıl defterine yazarım. Tabi yazarken en sevdiğim ve beni motive eden dolma kalemimle yazıyorum. Bir tutku işte!.. Daha benim divitim, divit uçları ve devrildiği zaman içindeki mürekkebi dökülmeyen hokkam bile duruyor.
En çok üzüldüğüm şey, ortaokuldaki ders kitaplarımdan bir tanesi bile kalmadı. Onları muhafaza edemedim. Ama, ilk ve ortaokul öğrenci karnelerim ve lise diplomam hala yerli yerlerinde duruyorlar. Bir de neler duruyor, biliyor musunuz? Devlet memurluğum esnasında bana verilen ve hiçbir faydasını göremediğim teşekkür ve takdirname belgelerim. Hiçbir liyakati ve ehliyeti olmayanlara aylıkla ödüllenme verdiler, bana da bir sürü teşekkür ve takdir belgeleri verdiler.
Memurluğum esnasında müdürlüğe boş bir şef kadrosu tahsis edilmişti. Şube müdürümüz, "bu kadroya seni atamak istiyoruz" demişti. Ben de aynı bölümde çalıştığım ve sevdiğim diğer bir arkadaşımın şef kadrosuna atanmasını istemiştim. İlçe müdürü ve şube müdürleri, "bu şef kadrosuna seni atayacağız" dediler ve nitekim beni atamışlardı. Şimdi bir daireye böyle bir şef kadrosu ihdas edilecek ve o dairede çalışan memurlar, bu kadro için birbirlerini teklif edecekler... Bu zamanda böyle bir şef kadrosuna atanmak için memurlar arasında savaş çıkar.
Nereden nereye geldik. Sürç-ü lisan ettimse affola. Yine başınızı ağrıttıysam, hakkınızı helal ediniz.
Selam ve muhabbetlerimle.
Malumunuz olduğu üzere onuru: Hem insanın itibar ve şerefini, kendisine duyduğu öz saygıyı, hem de başkalarının gösterdiği saygının dayandığı kişisel değeri ifade eden bir kavram olarak kabul ederiz. Bu tanıma göre insan, onur sahibi bir varlıktır. Onur, insana sonradan bahşedilmiş bir değer olmayıp, fıtraten verilmiş bir değer olmakla birlikte, onurlu bir varlık olarak kalabilmek için de, kişisel özen ve gayretin gösterilmesi gerekmektedir.
Mümini, her şeyden önce teslimiyet ve sadakat sahibi biri olarak tanımlarız. Ayrıca mümin hayatı boyunca İbrahimi bir duruş sergiler ve vakarını korur. İmanından ve değerlerinden asla taviz vermez. Kur'an-ı Kerim'in ve sünnet-i seniyyenin rehberliğini terk etmez, sırat-ı müstakimden yüz çevirmez.
Onurlu bir mümini de kısaca, elinden ve dilinden insanların güvende olduğu bir kişi olarak tanımlarız. Mümin aldatmaktan ve aldanmaktan Allah'a sığınır. Müminin dilinden kötü ve yalan sözler, onur kırıcı ve gönül yaralayıcı ifadeler dökülmez. Mümin ötekileştirici değil, birleştiricidir; her bir sözünün ve işinin bir gün mutlaka hesabını vereceğinin idraki ve bilincindedir.
Bu kadar tanımlamalardan sonra gelelim günümüz gerçeklerine. Ne yazık ki geçmişte ve günümüzde zaman zaman din, birey ve toplum üzerindeki belirleyici ve yönlendirici gücü sebebiyle; siyasal, ekonomik, kültürel, ideolojik ve belli bir sosyal projeyi meşrulaştırmak için etkili bir istismar aracı olarak kullanılmıştır ve kullanılmaya da devam edilmektedir.
İslam, alışverişte dürüst olmayı, komşu hakkına riayet etmeyi, çevreyi kirletmemeyi, işini hakkıyla yapmayı, toplumsal sorunlara duyarlı olmayı bekler. Ahlakın olmadığı bir yerde hiç bir şeyden bahsedilemez. Bugün Müslüman toplumlar ciddi bir ahlak kriziyle karşı karşıyadır. Bir ahlaki prensibin toplumda hayat bulabilmesi, önce bireyler üzerinde hayat bulmasıyla mümkündür.
Güçsüzün, incitilmeksizin hakkını alamadığı bir toplum yücelmez! Gün geçmiyor ki, çevremizde haksızlığa uğrayan bir insana rastlamayalım. Beşer gaddardır zulmeder, mekkardır gasp eder. Bu doğru! Ancak Allah'ın Adil isminin bir parıltısı olan adliye saraylarında da çoğu kez adaletin tecelli etmediği bir vakıadır.
Her şeyin sahtesi olan dünyamızda, dinin sahtesi yok mu? Olmaz olur mu! İsterseniz konumuzla alakalı olduğu için biraz dinin sahtesinden bahsederek yazımızı sonuçlandıralım. Dinin sahtesi, siyasete karışmış olanıdır. Din duygularının ve dince kutsal kavramların siyaset adına kullanılmasıyla din, din olmaktan çıkar siyasetin aracı olur. Siyaset ticarete, ticaret siyasete, din her ikisine alet edildi mi, artık bu sömürünün sonu gelmez! Din ticareti ile meşgul olanlara bakın, hemen hemen hepsi her türlü paranın milyarderidir. Bir kolumuz siyasette, bir kolumuz ticarette, ayaklarımız tarikatlardadır.
Ticaret, siyaset ve tarikat üçgenini oluşturan bu sahte dindarlar; yoksul Müslüman yurttaşın kan emicileri ve inanç sömürücüleridirler. Ne yazık ki, hala bu gerçeği göremeyen ve sahte dindarlara adeta tapan ve alet olan yoksul Müslümanların hali içler acısıdır. Kandırıldığını inatla görmemekle birlikte, gösterenleri de din düşmanlığıyla suçlarlar. Gayret bizden, tevfik ve hidayet Allah'tandır.
Recep Altun; dedi ki...
Merhabalar Deliler Teknesi,
Keçiören belediyesi, doğal ürün tandır ekmeği üretilmesini teşvik amacıyla köylere tandır damı yapmayı planlamış ve Kösrelik köyünde inşaatı devam eden tandır damı ile ilgili görsellere sitesinde yer vermiş. Ben de tesadüfen Keçiören belediyesinin internet sayfasını incelerken görmüştüm bu haberi. Tandır damının inşaatında kullanılan malzemeler ve inşat tekniği ilgimi çektiği için siteden aldığım fotoğrafları burada sizlerle paylaşmak istedim.
Su basmanı dediğimiz temel yapı taşla örülmüş, yapının duvarlarında ise hatıl, kolon ve kiriş işlevini görmek üzere ahşap kalaslar ve duvarlarında ise kerpiç kullanılmış. İşte bu yapı tarzında benim ilgi alanıma giren tarafı, duvarların kerpiç ile örülmesidir.
Kerpiç, blok tuğla ya da briket dediğimiz duvar örme malzemesinin bir benzeri olmakla birlikte, toprak ve samanla karışım sonucu elde edilen çamurun ahşap kalıplara dökülmek suretiyle elde edilir. Güneşte kurumaya bırakılır ve yeterince kuruma sağlandığında da duvar örme işinde kullanılır.
Kaman'dan Ankara'ya ADSL internet aboneliğimin naklini talep ettim. Altyapı yetersizliği nedeniyle naklimi gerçekleştirmediler. Şimdilik ADSL internet hattımın aboneliğini dondurdular. 180 gün bekleyeceğim, altyapı sorunu çözülmezse, ceza-i müeyyideye tabi olmadan tek taraflı aboneliğimi iptal ettirebileceğim.
Artık evimde bir internet bağlantım olmayacağı için, bir müddet sizlerden uzak kalacağımı bildirmek istedim. En kısa zamanda tekrar bloglarda ve paylaşımlarda buluşmak arzu ve ümidiyle, hoşçakalın.
 |
| Fotoğraf Karesi, Kaman İlçesi Cuma Mah. Mezarlığındaki Bir Akasya Ağacına Aittir. |
Bizleri mutlu etmek için ellerinden geleni yaptıklarını söylemekle birlikte, kesintiye uğrayan hizmetleri için de günah keçileri hazırdır. Onların asla bir kabahati yoktur. Ve bu böyle devam eder gider... Nereden nereye geldik diye resmedilen tabloya bakınca; gördüğüm şeyler karşısında keşke daha güzel şeylerden bahsedebilseydim, inanın ben de herkes gibi çok mutlu olacaktım diyor ve sizlere sağlıklı ve huzurlu günler diliyorum.
Selam ve saygılarımla.
Üzerinden hiç inmediğim bisikletimle memleketimi en ücra köşelerine kadar keşfetmeye çalışıyorum. Her sabah kabristana gider mevtaları ziyaret ederim. Öğleden sonra da sokak sokak, mahalle mahalle, köy köy dolaşırım. Gezdiğim yerlerde paylaşmaya değer pek fazla bir şey bulamıyorum. Paylaşmaya değer şeyler bulduğum da, fotoğraf ya da videoları ile mutlaka burada paylaşmaya gayret edeceğim.
Bisikletle seyir halindeyken, en büyük korkum "deve çökerten" isminde bir dikendir. Çünkü lastiğe saplandı mı mutlaka tekeri patlatıyor. Kendisi küçücük de bir şey ama ayakkabılarımızın altına saplandı mı, bırakın deveyi bizleri bile çökertiyor, lastiği nasıl patlatmasın!..
"...Annemin iki çocuğu ölü doğmuş, birini de düşük yapmış. O zamanlar biz Moda Bahariye'de kirada oturuyoruz. Ev sahibimiz İstefo, karısı Andromaki ve kızı Fofi (benim arkadaşım). Ayla'nın kaçırıldığı zamanlar (Ekim 1961). O zamanlarda İstanbul'da ve Kadıköy'de yaşayanların çok iyi bildiği bir olaydı bu.
Ayla hala bulunamadı ama ailesi ona bir anıt mezar yaptırmış. Sonraları bir gün anıt mezarı, çok sevdiğim, hayatımın amacını gerçekleştiren kişinin makamını ziyaret etmek için gittiğimde görüyorum.
Annem her hamileliğinin sonunda, yani dokuz ay on gün sonra annesini manada görüyor. Annesi rüyasında eline bir saksı alıp içindeki bir çiçeği koparıp geri gömüyor ve böylece o çocuğun da öleceğini biliyor.
Kadıköy'e taşındıklarında bir komşusu bu duruma çok üzülüyor ve onu Yeşilköy'de bir hocaya götürüyor. O zamanlar Yeşilköy'e, önce trene, sonra atlı arabaya binilerek varılıyor. Hocanın adı Cennet Hoca ve anneme diyorki; "şimdi sana bir su vereceğim, üç gece bu suyu iç ve gördüğün rüyayı bana anlat."
Annem üç gece bu suyu içince rüyasında koşan yağız atlar görüyor ve bunu Cennet Hoca'yla paylaşıyor. Cennet Hoca, "Senin bir çocuğun olacak" diyor. (Daha annem hamile değil.) "Lehimsiz gümüş bir halka yaptırın, bu çocuk doğarken çocuğu içinden geçirin" diyor. (Doktor olan Mehmet amcam bunu gerçekleştirmiş.) "Bu bebek için gerekli harcamaları 40 gün 40 Mehmet'ten dilenerek karşılayın, bir de size muska vereceğim, bunu o çocuğun etrafında bir yere koyun, zamanı gelince o bunu bulacak" diyor.
Annem bu şartları gerçekleştiriyor ve 30 Ağustos 1954 tarihinde selli yağmurlu bir günde beni dünyaya getiriyor ve ben bir gün o muskayı gerçekten buluyorum. Lehimsiz gümüş halka, 40 Mehmet ve diğer her şeyin şu anda kuantum alanındaki bir gerçeklik olduğunu biliyorum. O zamanlar hacı hoca işiyken, sonraları bunun bir fiziksel bilim olduğunu öğreneceğim..."
Rengin SAKAOĞLU
"Güneş Bazen Mavi Doğar" Kitabından alıntıdır.
Ben bu alıntıyı yorumsuz sizlerle paylaşıyorum. Bu yazıyı okuduktan sonra bu konuda mutlaka söyleyeceğiniz şeyler olacaktır. Düşüncelerini paylaşacak okuyuculara şimdiden teşekkürlerimi sunarım.
